Page 36 - วารสารแสงธรรม เล่ม 10
P. 36

The Light of Dharma July 2021 – June 2022  35



                อาวุธของพระอินทร์คือ“อินทขีล” และเสา      ภูเก็ตทั้ง 4 นี้นั้น อย่างแรกคือ  หนึ่ง-พื้นที่เกาะ
                                                                                             �
                หลักเมืองเชียงใหม่ที่เรียกอินทขีลพ้องกัน  รวม  ขนาดไม่ใหญ่และประชากรไม่มากแห่งน้ทาไมจึง
                                                                                           ี
                                                                                            ็
                                                            ี
                                                 �
                                                                                ั
                ถึงเสาหลักเมืองศรีเทพ-เพชรบูรณ์ก็มีคาภาษา  มถึงส่ศาลหลักเมือง(บางจงหวัดไม่ม ท่มีกมักมีไม่
                                                                                        ี
                                                                                         ี
                                                               ี
                                                                                             ั
                สันสกฤตอ่านออกเสียงได้ว่า“ขีลัง”อยู่ด้วยก็ตาม  เกิน 3 หลักเมือง)  สอง-ทุกศาลมีเสาไม้ต้งเป็น
                                                                                   ึ
                (ท่แท้คือศิลาจารึกเมืองศรีเทพ ซ่งเป็นเสากลม  ประธานอยู่ภายใน ไม่มีการข้นทะเบียนโบราณ
                  ี
                                           ึ
                รูปสัณฐานคล้ายดอกบัว ไม่ใช่เสาหลักเมือง)  แต่  สถาน  สาม-ไม่มีหลักฐานเอกสารระบุประวัติการ
                                                                                   ั
                นักประวัติศาสตร์ปัจจุบันก็แสดงเหตุผลข้อกังขา  สร้างของท้งส่แห่ง  รวมท้งไม่มีปรากฏใน
                                                                       ี
                                                                     ั
                ในการสรุปดังกล่าวว่า “แต่มันจะเป็นไปได้   จดหมายเหตุประพาสหัวเมืองปักษ์ใต้ ร.ศ.๑๒๘
                                                                       ั
                                                                  ี
                อย่างไรเล่าครับว่าเสาหลักเมืองนั้นจะเป็นของที่  (รัชกาลท่ 6 คร้งทรงเป็นสมเด็จพระบรมโอรสาธ ิ
                ภูมิภาคของเราอิมพอร์ตเอามาจากอินเดีย ใน  ราช)  ทั้งที่ทรงบันทึกเกี่ยวกับบ้านพระยาวิชิตที่
                เม่อมีร่องรอยอยู่ให้เพียบเลยว่าบรรพชน  บ้านท่าเรืออย่างละเอียด  แต่หาได้มีเก่ยวกับ
                  ื
                                                                                             ี
                                                                                ี
                             ั
                คนอุษาคเนย์น้นมีการสร้างเสาหลักบ้าน(ใน    หลักเมืองท่บ้านท่าเรือน้ไม่  ข้อมูลต่างๆ ท ี ่
                                                                     ี
                                         ั
                                            ื
                                                   ุ
                 ุ
                                                                                  ั
                                                                                     ิ
                ชมชนขนาดย่อม) และเสาหลกเมอง(ในชมชน        ปรากฏเป็นการเล่าสืบมาท้งส้น  ผู้เขียนใคร่
                                         ี
                ขนาดใหญ่) กันในหมู่สังคมท่ยังไม่ได้ยอมรับ  ประมวลมาพร้อมวิเคราะห์ความเป็นไปได้  โดย
                นับถือศาสนาพุทธหรือพราหมณ์-ฮินดู  แถมยัง  เรียงล�าดับการ(คาดว่า)มีขึ้นก่อนหลัง ดังนี้
                                     ั
                                   ุ
                                ่
                                        ้
                มให้เหนมาจนกระทงทกวนน  เอาเข้าจรงแล้ว           1.ศาลหลักเมืองเจ้าแม่เกษิณี-หาดเลพัง
                                                  ิ
                                        ี
                     ็
                 ี
                                ั
                เสาหลักเมืองของอุษาคเนย์ทั้งภูมิภาคจึงควรจะ  (คือช่อตามป้ายติดหน้าศาล  แต่ช่อท่ระบุใน
                                                                                            ี
                                                                                         ื
                                                               ื
                                                      4
                     ื
                                   ื

                เป็นเร่องในศาสนาผีพ้นเมืองเสียมากกว่า”   หนังสือ ทําเนียบแหล่งประวัติศาสตร์ถลาง โดย
                นอกจากน้น ยังมีผู้ช้ว่าเสาหลักเมืองชนิดที่เรารับ  ส�านักงานวัฒนธรรมจังหวัดภูเก็ต ปี 2558 หน้า
                                ี
                        ั
                            ู
                               ุ
                         ี
                 ู
                  ั
                                         ้
                                         ั
                                              ี
                ร้กนและมอย่ในอษาคเนย์นนไม่มปรากฏใน        30 คือ หลักเมืองถลางเลพัง  และในหนังสือ
                ประเทศอินเดีย  เพราะแม้แต่
                        ี
                           ื
                เสาหลักท่มีช่อว่าปฤถวีสดัม
                ต้งอยู่ท่เมืองกุดัมมีนาร์ คาด
                 ั
                      ี
                ว่าสร้างข้นประมาณพุทธ
                         ึ
                ศตวรรษที่ 8 ก็ไม่น่าจะนับว่า
                เป็นเสาหลักเมือง เพราะม ี
                                  ี
                ลักษณะเหมือนเสาท่บันทึก
                 ื
                เร่องราวทางประวัติศาสตร์
                มากกว่า 5
                สี่ศาลหลักเมืองภูเก็ต
                                 ื
                     ข้อสังเกตเร่องเสา
                หลักเมืองหรือศาลหลักเมือง
   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41